φαλάντωμα

-ώματος, τὸ, Α

η φαλάκρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φάλανθος «αυτός που είναι φαλακρός στο μέτωπο» + κατάλ. -ωμα (πρβλ. πλεύρ-ωμα). Το -ντ- τού τ. οφείλεται πιθ. σε αναλογία προς τα ρηματ. επίθ. σε -αντος (πρβλ. ἀθέρμ-αντος, ἀλεύκ-αντος)].